W dziedzinie obróbki precyzyjnej, gdzie komponenty do pojazdów i samolotów o wysokich osiągach wymagają tolerancji mniejszych niż ludzki włos, narzędzia skrawające służą jako krytyczne instrumenty decydujące o sukcesie produkcji. Wśród tych narzędzi wyróżniają się dwa syntetyczne supermateriały: diament polikrystaliczny (PCD) i azotek boru sześcienny (CBN). Te zaawansowane materiały reprezentują szczyt technologii skrawania, z których każdy doskonale sprawdza się w specyficznych zastosowaniach, gdzie konwencjonalne narzędzia zawiodłyby.
Diament polikrystaliczny (PCD) reprezentuje cud technologii – mikroskopijne kryształy diamentu połączone ze sobą pod wpływem ekstremalnego ciepła i ciśnienia za pomocą spoiw metalicznych. Ten proces produkcyjny tworzy materiał, który dziedziczy legendarną twardość diamentu, jednocześnie osiągając doskonałą wytrzymałość w zastosowaniach przemysłowych.
Wyjątkowe właściwości PCD sprawiają, że jest idealny do obróbki:
Azotek boru sześcienny (CBN), choć nieco mniej twardy niż diament, posiada niezrównaną stabilność termiczną. Ta cecha sprawia, że jest wyjątkowo przydatny do obróbki materiałów żelaznych, które degradowałyby narzędzia diamentowe w wyniku reakcji chemicznych.
CBN doskonale sprawdza się w skrawaniu:
PCD zachowuje swoją krawędź skrawającą około 3-5 razy dłużej niż narzędzia z węglika w obróbce aluminium, podczas gdy narzędzia CBN mogą wytrzymać temperatury przekraczające 1400°C bez znacznej degradacji – krytyczna zaleta podczas obróbki stali hartowanych.
W środowiskach produkcyjnych narzędzia PCD rutynowo osiągają wykończenie powierzchni poniżej 0,4 μm Ra w zastosowaniach z metalami nieżelaznymi. Narzędzia CBN, z drugiej strony, wykazują 50-100% dłuższą żywotność niż alternatywy ceramiczne podczas obróbki stopów o wysokiej zawartości niklu.
Chociaż narzędzia PCD są droższe o 2-3x od odpowiedników z węglika, ich wydłużona żywotność często obniża koszty obróbki na detal o 30-60%. Narzędzia CBN, choć podobnie wyceniane jak PCD, oferują lepszą efektywność kosztową w operacjach twardego toczenia w porównaniu do procesów szlifowania.
Sektor motoryzacyjny wykorzystuje narzędzia PCD w szerokim zakresie do obróbki bloków silników, gdzie stopy aluminium o zawartości krzemu 18-22% szybko zużywałyby konwencjonalne narzędzia. CBN znajduje zastosowanie w produkcji komponentów przekładni, szczególnie w operacjach wykańczania twardego kół zębatych.
Producenci samolotów stosują narzędzia PCD do obróbki stopów tytanu, gdzie niska przewodność cieplna i wysoka wytrzymałość materiału spowodowałyby katastrofalną awarię narzędzia w przypadku gorszych materiałów. Narzędzia CBN okazują się niezbędne do obróbki komponentów podwozia ze stali 300M (HRC 52-54).
W produkcji form narzędzia PCD osiągają lustrzane wykończenie na elektrodach grafitowych, podczas gdy narzędzia CBN utrzymują stabilność wymiarową podczas obróbki hartowanych stali narzędziowych, takich jak A2 i D2, przy poziomach twardości przekraczających HRC 60.
Wybór między PCD a CBN wymaga starannej analizy wielu czynników:
Pojawiające się technologie obiecują dalsze udoskonalenie obu materiałów. Nanostrukturalne gatunki PCD wykazują 20-30% poprawę odporności na zużycie w obróbce kompozytów, podczas gdy formuły CBN bez spoiw wykazują zwiększoną przewodność cieplną w przypadku trudnych w obróbce stopów niklu.
Rosnące zastosowania w odnawialnych źródłach energii (komponenty turbin wiatrowych) i produkcji urządzeń medycznych (implanty ortopedyczne) sugerują ciągły wzrost obu systemów materiałowych, ponieważ wymagania produkcyjne stawiają coraz bardziej rygorystyczne tolerancje i wydajność materiałów.
W dziedzinie obróbki precyzyjnej, gdzie komponenty do pojazdów i samolotów o wysokich osiągach wymagają tolerancji mniejszych niż ludzki włos, narzędzia skrawające służą jako krytyczne instrumenty decydujące o sukcesie produkcji. Wśród tych narzędzi wyróżniają się dwa syntetyczne supermateriały: diament polikrystaliczny (PCD) i azotek boru sześcienny (CBN). Te zaawansowane materiały reprezentują szczyt technologii skrawania, z których każdy doskonale sprawdza się w specyficznych zastosowaniach, gdzie konwencjonalne narzędzia zawiodłyby.
Diament polikrystaliczny (PCD) reprezentuje cud technologii – mikroskopijne kryształy diamentu połączone ze sobą pod wpływem ekstremalnego ciepła i ciśnienia za pomocą spoiw metalicznych. Ten proces produkcyjny tworzy materiał, który dziedziczy legendarną twardość diamentu, jednocześnie osiągając doskonałą wytrzymałość w zastosowaniach przemysłowych.
Wyjątkowe właściwości PCD sprawiają, że jest idealny do obróbki:
Azotek boru sześcienny (CBN), choć nieco mniej twardy niż diament, posiada niezrównaną stabilność termiczną. Ta cecha sprawia, że jest wyjątkowo przydatny do obróbki materiałów żelaznych, które degradowałyby narzędzia diamentowe w wyniku reakcji chemicznych.
CBN doskonale sprawdza się w skrawaniu:
PCD zachowuje swoją krawędź skrawającą około 3-5 razy dłużej niż narzędzia z węglika w obróbce aluminium, podczas gdy narzędzia CBN mogą wytrzymać temperatury przekraczające 1400°C bez znacznej degradacji – krytyczna zaleta podczas obróbki stali hartowanych.
W środowiskach produkcyjnych narzędzia PCD rutynowo osiągają wykończenie powierzchni poniżej 0,4 μm Ra w zastosowaniach z metalami nieżelaznymi. Narzędzia CBN, z drugiej strony, wykazują 50-100% dłuższą żywotność niż alternatywy ceramiczne podczas obróbki stopów o wysokiej zawartości niklu.
Chociaż narzędzia PCD są droższe o 2-3x od odpowiedników z węglika, ich wydłużona żywotność często obniża koszty obróbki na detal o 30-60%. Narzędzia CBN, choć podobnie wyceniane jak PCD, oferują lepszą efektywność kosztową w operacjach twardego toczenia w porównaniu do procesów szlifowania.
Sektor motoryzacyjny wykorzystuje narzędzia PCD w szerokim zakresie do obróbki bloków silników, gdzie stopy aluminium o zawartości krzemu 18-22% szybko zużywałyby konwencjonalne narzędzia. CBN znajduje zastosowanie w produkcji komponentów przekładni, szczególnie w operacjach wykańczania twardego kół zębatych.
Producenci samolotów stosują narzędzia PCD do obróbki stopów tytanu, gdzie niska przewodność cieplna i wysoka wytrzymałość materiału spowodowałyby katastrofalną awarię narzędzia w przypadku gorszych materiałów. Narzędzia CBN okazują się niezbędne do obróbki komponentów podwozia ze stali 300M (HRC 52-54).
W produkcji form narzędzia PCD osiągają lustrzane wykończenie na elektrodach grafitowych, podczas gdy narzędzia CBN utrzymują stabilność wymiarową podczas obróbki hartowanych stali narzędziowych, takich jak A2 i D2, przy poziomach twardości przekraczających HRC 60.
Wybór między PCD a CBN wymaga starannej analizy wielu czynników:
Pojawiające się technologie obiecują dalsze udoskonalenie obu materiałów. Nanostrukturalne gatunki PCD wykazują 20-30% poprawę odporności na zużycie w obróbce kompozytów, podczas gdy formuły CBN bez spoiw wykazują zwiększoną przewodność cieplną w przypadku trudnych w obróbce stopów niklu.
Rosnące zastosowania w odnawialnych źródłach energii (komponenty turbin wiatrowych) i produkcji urządzeń medycznych (implanty ortopedyczne) sugerują ciągły wzrost obu systemów materiałowych, ponieważ wymagania produkcyjne stawiają coraz bardziej rygorystyczne tolerancje i wydajność materiałów.